براگجر طهماسبیان، خنیاگر سرودهای کردی و لکی به سبک مور و هوره سال 1322 در کرمانشاه به دنیا آمد.
او از جمله خوانندگان نامدار این منطقه به شمار می رفت که نخستین بار در جشنواره آیینه وآواز در سال 1373 به همت محمدرضا درویشی و علی اکبر مرادی در تالار اندیشه حوزه هنری خواند و همه را دچار شگفتی کرد.
يحيي باغچقي در سال 1315 در روستاي باغچق از توابع بجنورد متولد شد و از 7 سالگي شروع به نواختن ني کرد. او اين ميراث ارزشمند را از اجدادش به ارث برده بود و در طول دوران زندگي هنرمندانه اش با حضور در جشنواره ني نوازي تهران در سال 62 موفق به کسب ديپلم افتخار و کسب عنوان استادي در اين جشنواره شد.
پرویز مشکاتیان در سال ۱۳۳۴ در نیشابور به دنیا آمد. او مقدمات موسیقی را از شش سالگی نزد پدرش، حسن مشکاتیان، که استاد سنتورنوازی و آشنا با ویولن و سه‌تار بود، آموخت. وی آموختن موسیقی را در طول تحصیل در زادگاهش، نیشابور پی گرفت و تا پایان دورهٔ متوسطه همچنان در پیشگاه پدر به فراگیری و تمرین مشغول بود.
نیایش ابن خرداد از نجبای زرتشتی بود که توسط برمکیان اسلام آورد و پدرش فرمان‌دار طبرستان و او خود از کارگزاران دستگاه عباسی و مأمور دیوان برید (مدیر کل پُست و اخبار) در سرزمین پهلویان «بلادالبهلویین» یا همان ماد کهن بود
ابراهیم میرزا علاوه بر تسلط بر علوم متداول آن زمان در موسیقی و نوازندگی نیز استاد بود و این فنون را از مولانا قاسم قانونی موسیقیدان آن عهد فراگرفته بود و چندساز، به خصوص طنبور را خوب می‌نواخت. در طراحی و نقاشی هنرمندی شایسته بود و گروهی از نقاشان برجسته نیز از تشویق و تربیت او بهره‌ور بودند. وی همچنین در تیراندازی، شنا، چوگان، قپق اندازی و شطرنج مهارت داشت. در سازتراشی، زهگیرتراشی، بهله دوزی، طنبورسازی، صحافی و تذهیب، عکس سازی و رنگ‌آمیزی و زرگری، حتی در طباخی و پختن انواغ نان‌ها و شیرینی‌ها استاد بود. در درودگری و خاتم‌بندی نیز دست داشت . هرگز شراب نمی‌نوشید......
حسین علیزاده سال 1330 در منطقه سید نصر الدین بازار تهران متولد شد. دوره‌های آموزش موسیقی را د رهنرستان موسیقی تهران زیر نظر استادانی چون هوشنگ ظریف و حسین دهلوی طی کرد
و پس از راه یابی به رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران از محضر دیگرانی چون حبیب‌الله صالحی،محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی خان برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله خان دوامی نکته های نوازندگی تار و سه تار و ردیف موسیقی سنتی ایران در سطوح عالی را فرا گرفت.
محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فراگرفت.
پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از دیگر استادان نیز بهره جست که می توان به این نام ها اشاره کرد: نورعلی برومند، عبدالله دوامی،سعید هرمزی و سایر استادان دانشکده موسیقی.
نادر گلچین خواننده آواز سال 1315 در رشت به دنیا آمد.
او از کودکی به موسیقی علاقه فراوانی داشت و از ۱۲ سالگی همکاری با رادیو رشت را آغاز کرد که در اختیار تیپ رشت بود و زیر نظر مدیران ارتش اداره می‌شد و خواننده محلی گیلان شد. همکاران وی دراین رادیو عبارت بودند از: علی اکبرپور (آلتو، ویولن) نادر پوردلجو (قره‌نی) و عده‌ای دیگر از هنرمندان به نام رشت، که مدت‌ها این همکاری ادامه داشت.
گلچین در سال سوم دبیرستان به هنرپیشگی روی آورد و در تئاتر رشت در نمایشنامه‌های "بارگاه هارون الرشید"، "خواب‌های پینه دوز" شرکت کرد و آوازهایی را دربازیگری اجرا کرد.
بیژن کامکار در سال 1328 در سنندج به دنیا آمد .وی مقدمات موسیقی را نزد پدر آموخت و در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد.
حسن کامکار در سال 1302 در سنندج به دنیا آمد . وی به عشق فراگیری موسیقی در سن ١٠ سالگی وارد ارتش شد، چون در آن زمان و شرایط، تنها مکان برای ارتباط با موسیقی، گروه موزیک ارتش بود.حسن کامکار در سن ١٧ سالگی با سازهای سنتی و مخصوصا ویلون آشنا شد و چون در ارتش سلفژ را فرا گرفته بود، این ساز را بدون استاد و با استفاده از نتها و ردیف‌های چاپ شده از ابوالحسن صبا تمرین کرد.
پرویز منصوری موسیقیدان، مدرس و مترجم و مولف در سال 1303 متولد شد.
فرمان بهبود در سال 1324 متولد شد
بهبود در خانواده یی موسیقیدان و هنردوست پرورش یافته و فارغ التحصیل هنرستان عالی موسیقی و از شاگردان امانوئل ملیک اصلانیان و افلیا کمباجیان بوده است. او مدتی طولانی ضمن تدریس پیانو به عنوان پیانیست همراه با هنرستان عالی موسیقی ملی و کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان تلویزیون همکاری داشته است.
فرمان بهبود در اجرای چندین کنسرت موسیقی مجلسی برای انجمن فیلارمونیک تهران، انستیتو گوته آلمان، انجمن فرهنگی اتریش، انجمن فرهنگی ایتالیا و انجمن فرهنگی ژاپن شرکت داشته است.
پس از رفتن دوستان پدر، فریدون، با پنجه‌های کوچک خود شروع به نواختن تار می کرد و آنقدر این کار را ادامه داد تا توانست قطعاتی را که از دوستان پدرش شنیده بود، بنوازد.
مهرتاش سپس به موسیقى روى آورد و براى فراگیرى تار نزد درویش‌خان رفت.
مهرتاش بعد از آن مدتى نزد داوود شیرازى و سپس در محضر علینقى وزیرى به مشق موسیقى پرداخت. او کلاس‌هایى جهت تعلیم تار، فن بیان و هنرپیشگى تأسیس کرد و حدود چهارصد و پنجاه آهنگ مختلف براى مناسبت‌هاى گوناگون ساخت و براى ضبط آنها بر روى صفحه چند سفر به بغداد و قاهره نیز کرد.
دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‌های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.
بهروز وجدانی مولف و مترجم آثار موسیقایی در سال 1328 در شهر بیرجند خراسان متولد شد.
او بعد از گذراندن دوره‌های ابتدایی تحصیلی دوره کارشناسی ارشد سیستم‌های مدیریت را ازدانشگاه نورتروپ، لس‌آنجلس در آمریکا در سال 1358 گذراند.
وجدانی عضو هیئت علمی پژوهشی سازمان میراث فرهنگی، صنایع گردشگری و مدرس موسیقی سنتی و نواحی ایران در مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی از سال 83 تا سال 87 بود.
محمد رضا سقایی معروف به رضا سقایی 20 فروردین 1329 در محله خوش‌بازار خرم‌آباد به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی را در خرم‌آباد گذراند اما به دلیل مشکلات مالی و تنگی معیشت تحصیل را رها کردو شاگرد خیاط شد.
استاد او در خیاطی خوذش ترانه سرا بود و ترانه‌هایی را که می‌سرود رضا زیر لب زمزمه می‌کرد و اندک اندک همه‌گان فهمیدند که او صدای خوبی دارد و در همان منطقه خواند و به شهرتی در خرم‌آباد دست یافت.این شهرت البته به همان منطقه محدود نشد و وصف صدای خوبش به مرکز هم رسید و به سراغش آمدند و نخستین بار صدایش در سال 1344 از رادیو ایران پخش شد که سبب شد تا تمام ایران صدایش را بشنوند.
نجفیان در ۲۸ دی ۱۳۳۸ در تهران به دنیا آمد. در دوران دبستان با تاثیرپذیری از شیوه اداره کلاس توسط معلم روحانی خود، ذوق نمایش در او ایجاد شد. وی سال ۱۳۴۸ در هنرکده تئاتر آناهیتا فعالیت داشت.
اصالت وی به ایل بختیاری بازمی گردد اما متولد تهران است، موسیقی را از جوانی دنبال می کرد و نواختن دوتار را توسط یک روستایی به نام عاشق حیدر همدانی فراگرفت. پس از آن نیز آموختن موسیقی را نزد استاد اسماعیل مهرتاش ادامه داد.
دكتر پیروز ارجمند متولد سال 1349 شهرستان رابر استان کرمان، دانشجوی سال آخردکترای اتنوموزیکولوژی (قوم شناسی) از دانشگاه مالایای مالزی است. وی از سال 1375 تا کنون مشغول تدریس در دانشگاهها و مراکز مختلف آموزشی تهران و شهرستانها بوده و فعالیتهای پژوهشی زیادی هم در زمینه موسیقی انجام داده است و چندین آلبوم موسیقی و کتاب در زمینه موسیقی منتشر کرده است.
استاد حسین دهلوی، در سال ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. او آموزش موسیقی را از پنج سالگی نزد پدرش، معزالدین دهلوی، که از شاگردان علی اکبر شهنازی بود، آغاز کرد و در ۹ سالگی با تشویق مادرش به ساز ویولن علاقمند شد.
دهلوی دوره اول ویولن را نزد پدرش فراگرفت و سپس دوره دوم (ردیف راست کوک) را نزد ابوالحسن صبا گذراند و وارد هنرستان موسیقی شد و از آن پس به فراگیری علمی موسیقی گرایش پیدا کرد. او سپس هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را نزد حسین ناصحی فرا گرفت.
ابوحَفص حکیم پسر احوص سُغدی موسیقیدان و شاعری پارسی‌گوی از آسیای میانه (از سغدیان سمرقند) در پایان سده ۳ و آغاز سده ۴ ق. بود
وی در زمره نخستین سرایندگان شعر فارسی بود ولقبش ابن الاحوص و اختراع ساز شهرود را نیزبه وي نسبت مي دهند. ابوحفص سغدی فرهنگ واژه‌ای نیز نوشته بود که امروزه از میان رفته‌است.
داریوش طلایی، نوازنده تار و سه‌تار، ردیف‌دان و مدرس دانشگاه ۲۶ بهمن ۱۳۳۱ در شهرستان دماوند متولد شد.
در يازده سالگي وارد هنرستان موسيقي ملي شد دوره مقدماتي تار و آثار استاد وزيري را نزد هوشنگ ظريف فراگرفت. از سال سوم هنرستان آموزش تار را نزد استاد علي اكبر شهنازي ادامه داد. پس از اتمام هنرستان تحصيلات خود را در رشته موسيقي دانشگاه تهران پي گرفت و همزمان به عضويت مركز حفظ و اشاعه موسيقي ايران درآمد و در اين مركز از محضر استادان نورعلي برومند، يوسف فروتن، و سعيد هرمزي درسها آموخت و پنج سال نيز از مكتب درس استاد عبدالله دوامي سودجست و با رديف هاي آوازي و سازي و تصنيف ها و ضربي ها و با دقايق و ظرايف موسيقي ايران بيشتر آشنا شد. او در سال 1356 در نخستين آزمون موسيقي باربد در رشته هاي تار، سه تار و بهترين اجرا، جوايز اول را از آن خود كرد.
در سال 1317 درتهران متولد و پس ازپايان دوره ابتدايي وارد هنرستان موسيقي ملي به سرپرستي شادروان روح الله خالقي گرديد. به سبب علاقه فراوان به تار اين ساز را به عنوان ساز اصلي خود انتخاب نموده و دركلاس استاد موسي معروفي به نوازندگي تار مشغول شد و دروس ديگر موسيقي را نزد روح اله خالقي و جواد معروفي و حسين تهراني و ديگر استادان طبق روال هنرستان تا پايان ديپلم ادامه داد و همواره يكي از بهترين شاگردان بود
او در دوره ابتدائی شروع به فراگیری موسیقی کرد و یکسال پس از گرفتن دیپلم هنرستان وارد ارکستر سمفونیک شد و زیر نظر آنتوان کاتلوس ابوا آموخت. او سلفژ و تئوری و هارمونی را نزد ثمین باغجه بان و مصطفی کمال پورتراب آموزش دید و نخستین نت موسیقی را به کمک پورتراب نوشت. او سپس برای معالجه بیماری کلیه و ادامه تحصیل به آلمان سفر می‌کند و در آنجا به دانشگاه می رود. وی فارغ التحصیل کنسرواتوار برلین است. او در آلمان نزد اساتیدی چون «کارل اشتاین» تحصیل موسیقی را ادامه می دهد و با ارکسترهای زیادی همچون ارکستر سمفونیک برلین و ارکستر فیلارمونیک آلمان همکاری می کند. سال ۱۳۵۳ پس از بازگشت به ایران در ارکستر سمفونیک تهران استخدام شده و تدریس در دانشگاه تهران و هنرستان عالی موسیقی را از همین سال آغاز می‌کند و قطعاتی را نیز برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می سازد. اولین تجربه موسیقی تصویری اش با ساخت موسیقی فیلم کوتاه «زال و سیمرغ» در سال ۱۳۵۶ بود و با ساخت موسیقی فیلم «سفر سنگ» بطور حرفه ای کار ساخت موسیقی فیلم را آغاز کرد. او نزدیک به ۱۰۰ موسیقی فیلم و حدود ۱۰ موسیقی صحنه ای نوشته است که در اجرای بعضی از آنها به عنوان نوازنده حضور داشته است و یکی از فعالترین آهنگسازان موسیقی فیلم در پس از انقلاب می باشد. وی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر به تدریس مشغول است. همسر وی آذرنوش صدر سالک نوازنده هارپ ، پیانو و مدرس موسیقی می باشد.
وی از برگزیدگان هشتمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۹ می باشد.
حسن کسائی (۲۰ مهر ۱۳۰۷ -) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی است.
او به گفته خود در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۰۷ در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش ، «حاج سید جواد کسائی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که به دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با اساتید و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی ، اکبر خان نوروزی ، خاندان شهناز (شعبان خان ، حسین آقا ، علی آقا و جلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت و آمد می‌نمود. به طوری که منزل آقا سید جواد ، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز اساتید به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن کسائی از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گرد) و بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد. وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد ابوالحسن صبا استفاده می‌نمود.
سيدعبدالمجيد كياني هندي متولد 1320 در تهران رديف سنتور ابوالحسن صبا ، قطعات علي نقي وزيري و روح اله خالقي را در هنرستان آزاد موسيقي ملي به مدت 4 سال نزد منوچهر صادقي و محمد حيدري فراگرفت. سپس در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران قسمتي از رديف ميرزاعبداله را نزد داريوش صفوت و نورعلي برومند آموخت و براي ادامه آن به مدت 4 سال ديگر نزد نورعلي برومند و همچنين شيوه سنتورنوازي حبيب سماعي را فرا گرفت. پس از آن مدت 2 سال نزد عبداله دوامي براي آموختن رديف آوازي و نيز چگونگي اجراي موسيقي اصيل ايراني تحصيل نمود. كياني براي آشنايي با موسيقي غير ايراني و روش تحقيق مدت 3 سال در دانشگاه سوربن پاريس فرانسه بخش موسيقي شناسي نزد پروفسور « اديت وبر » و « تران وانكه » تحصيل اتنوموزيكولوژي كرد.
Who's Who and Who Was Who in iran
