علی اکبر غفاری

علی اکبر غفاری در ١٩ اردیبهشت سال ۱۳۰۳ش در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را به پایان رسانده و به فراگیری قرائت قرآن، تجوید، احکام و مسائل مربوط به آن در نزد یکی از قاریان معروف تهران پرداخت و پس از تکمیل این مرحله با تشویق و راهنمایی او به تحصیل دروس مربوط به تفسیر قرآن روی آورد. دروس حوزوی، نظیر فقه، اصول، کلام، ادبیات عرب را فراگرفت. برای شرکت در درس تفسیر محمدتقی اشراقی عازم قم شد. همزمان در جلسات تفسیر قرآن میرزا خلیل کمره ای در تهران نیز حضور یافت. در درس آیت اللّه آقا سیدکاظم گلپایگانی - که در تهران تشکیل می‌شد - نیز به طور کامل شرکت کرد و موفق شد یک دوره کامل تفسیر قرآن مجید را از وی فراگیرد...

ادامه نوشته

محمد تقی فلسفی

حجت‏الاسلام و المسلمين محمدتقي فلسفي در سال 1286ش (1326ق) در خانواده‏اي عالم به دنيا آمد. وي پس از فراگيري ادبيات و سطوح، به آموختن فلسفه و معقول از استاداني همچون ميرزا طاهر تنكابني، ميرزا محمود قمي، سيدمحمد كاظم عصار و ميرزا مهدي آشتياني پرداخت و بنيه علمي خود را استوار ساخت. وي پس از آن به وعظ و خطابه روي آورد و در پانزده سالگي اولين جلسه منبرش را در محضر پدر و گروه بسياري از مردم برپا كرد كه تشويق همگان را برانگيخت. از آن پس، نام فلسفي بر سرزبان‏ها افتاد و در نوزده سالگي براي منبر به مجلس شوراي ملي دعوت شد.

ادامه نوشته

شيخ محمد تقي آملي

حكيم بزرگوار آيت‏اللَّه شيخ محمد تقي آملي در حدود سال 1265 ش برابر با 1304 ق در تهران متولد شد. وي قسمتي از دروس معقول و منقول را نزد پدرش آقا شيخ محمد آملي و ميرزا حسن كرمانشاهي خواند و اين دروس را نزد حاج شيخ عبدالنبي مجتهد نوري تكميل نمود. آيت‏اللَّه آملي از آن پس به نجف رفت و در محضر درس ميرزاي ناييني، ميرزا ابوتراب خوانساري، شيخ محمدحسين غروي اصفهاني، ميرزا محمود قمي، سيدابوالحسن اصفهاني و آقاضياءالدين عراقي به تكميل فقه و اصول پرداخت تا به مقامات عالي علم و اجتهاد رسيد. اين عالم رباني، در اخلاق نيز از محضر عارف كامل حاج ميرزا علي آقا قاضي طباطبايي فيض گرفت و به مدارج بالاي اخلاق و عرفان دست يافت.

ادامه نوشته

سيد محمدحسن ميرجهاني

آيت‏اللَّه حاج سيدمحمدحسن بن ميرسيدعلي ميرجهاني طباطبايي اصفهاني، در سال 1280 ش برابر با 1319 ق در يكي از روستاهاي اطراف اصفهان ديده به جهان گشود. وي پس از فراگيري علوم پايه، به نجف اشرف عزيمت نمود و از محضر آيات عظام: آقا ضياءالدين عراقي، سيدابوالحسن اصفهاني، شيخ عبداللَّه مامقاني و ميرزاي ناييني بهره جست و به مدارج عالي علمي رسيد.

ادامه نوشته

عزیز الله خوشوقت

عزیز الله خوشوقت در ماه رجب سال ١٣٠٥ هجری شمسی در شهر بادکوبه(باکو) به دنیا.

پدر و مادر وی اهل زنجان بودند اما چند سالی را به خاطر نا امنی منطقه، به باکو مهاجرت کرده بودند که عزیز، دومین فرزند خانواده، در آنجا تولد یافت.

ایشان پس از تحصیلات دبیرستان، به علوم حوزوی روی آورد و پس از 5 سال تحصیل در مسجد لرزاده تهران راهی دیار علم و تقوا، قم شد.

ادامه نوشته

علی فلاحیان

استاد حوزه علمیه قم

موسس حزب جمهوری اسلامی در استان

حاکم شرع آبادان و خرمشهر

رئیس بنیاد مسکن آبادان

فرمانده کمیته انقلاب اسلامی آبادان

حاکم شرع باختران

حاکم شرع مشهد

قائم مقام دادستان انقلاب کل کشور

از موسسین وزارت اطلاعات

فرمانده کل کمیته های انقلاب اسلامی

رئیس بازرسی نیروهای مسلح در زمان جنگ

اولین دادستان ویزه روحانیت

استاد دانشگاههای شهید بهشتی ، امام محمد باقر و ...

قائم مقام وزارت اطلاعات

عضو شورای سیاست گذاری صدا و سیما

وزیر اطلاعات

عضو شورای امنیت ملی

نماینده سومین دوره خبرگان رهبری استان خوزستان

ادامه نوشته

محمدحسن حجتی هرسینى كرمانشاهى

محمدحسن حجتی هرسینى كرمانشاهى از علماء اعلام و فقهاء كرام معاصر كرمانشاه مى‏باشند.
در سال 1315 ق در یك فرسخى هرسین متولد شده و از روز نخست طالب دین و دیانت و علم و شرافت بوده و در خانواده متدین و متعصب و میهمان دوستى تربیت گردیده و خود از كوچكى مقدس و متقى و از هر صغیره و حتى مكروهات فرار و اجتناب نموده به طورى كه اهالى محل ایشان عقاید عجیبى در استجابت دعا و تقواى ایشان داشته‏اند وى در سن 17 سالگى در زمان ریاست مرحوم آیت‏اللَّه العظمى میرزا محمدتقى شیرازى به سامرا مشرف و اشتغال به تحصیل ورزیده و پس از انتقال (معظم له) به كربلا ایشان هم عزیمت به كربلا و مورد نظر و مهر مرحوم میرزا قرار گرفته

ادامه نوشته

آيت الله سيد على خامنه اى(رهبر انقلاب اسلامي ايران)

 

حضرت آيت الله سيد على خامنه اى فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمين حاج سيد جواد حسينى خامنه‌اى، در 1318 شمسی برابر 1358 قمرى در مشهد مقدس چشم به دنيا گشود. ايشان دومين پسر خانواده هستند. زندگى سيد جواد خامنه اى مانند بيشتر روحانيون و مدرسّان علوم دينى، بسيار ساده بود. همسر و فرزندانش نيز معناى عميق قناعت و ساده زيستى را از او ياد گرفته بودند و با آن خو داشتند.
رهبر بزرگوار در ضمن بيان نخستين خاطره هاى زندگى خود از وضع و حال زندگى خانواده شان چنين مى‌گويند:
«پدرم روحانى معروفى بود، امّا خيلى پارسا و گوشه گير... زندگى ما به سختى مى گذشت. من يادم هست شب هايى اتفاق مى افتاد كه در منزل ما شام نبود! مادرم با زحمت براى ما شام تهيّه مى كرد و... آن شام هم نان و كشمش بود.»

ادامه نوشته

محمدعلي اردوبادي

شيخ محمدعلي اردوبادي فرزند ميرزا ابوالقاسم، از علما و مراجع تقليد شيعه در تبريز به دنيا آمد و پس از تكميل مقدمات و سطوحِ دروس حوزه، به كربلا هجرت نمود. فقه و اصول را از محضر استاداني چون فاضل اردكاني و شيخ زين‏العابدين مازندراني و حكمت و فلسفه را از محضر ميرزا علامه برغاني فرا گرفت. آن‏گاه نجف اشرف را مسكن خويش قرار داد و مدارج عالي اجتهاد را پيمود

ادامه نوشته

ميرزا حبيب اللَّه رشتي

مرجع عاليقدر تشيع، ميرزا حبيب اللَّه رشتي در سال 1198ش (1234ق) در املش گيلان به دنيا آمد. وي پس از يك درگيري كه با خان منطقه پيدا كرد، راهي قزوين شد و نزد شيخ عبدالكريم ايرواني شاگردي نمود تا اين كه در 25 سالگي به اجتهاد دست يافت. ايشان سپس براي استفاده از معارف ديني، راهي نجف اشرف شده و از محضر فقيه بزرگ، شيخ محمدحسن نجفي، صاحب جواهر و شيخ مرتضي انصاري فيض برد.

ادامه نوشته

سيدابوالقاسم خويى

 آيت‏اللَّه العظمي سيدابوالقاسم خويى فرزند حاج سيدعلي اكبر در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317 ق در خانواده‏اي اهل علم و دانش و تقوي در شهرستان خوي ديده به جهان گشود و در 13 سالگي براي تحصيل علوم اسلامي عازم نجف شد. ايشان از كودكي و نوجواني به هوش و ذكاوت و استعداد معروف بود. آيت‏اللَّه خويى در 21 سالگي به درس خارج مشغول شد و از بزرگاني همچون آيات عظام: كمپاني، عراقي، بلاغي، شيخ الشريعه‏ي اصفهاني و آقا سيدابوالحسن اصفهاني اجازه‏ي اجتهاد دريافت نمود. ايشان از جواني به تدريس همت مي‏ورزيد و پس از اخذ اجتهاد، درس خارج خود را آغاز كرد.

ادامه نوشته

سلمان فارسی(روزبه)

روزبه معروف به سلمان فارسي از اهالي منطقه‏ي جِي در اصفهان بود كه در ابتدا آيين زرتشتي و آتش‏پرستي داشت. وي بر اثر برخورد با دين مسيح به آن گرايش پيدا كرد و در راه عزيمت براي يافتن كيش برتر، راهي شام و سپس حجاز گرديد. او را در اين زمان به عنوان برده‏اي خريد و فروش كردند و سال‏ها قبل از هجرت پيامبر اكرم(ص)، در مدينه به كارگري براي يك يهودي مشغول بود. ساليان اوليه‏ي حضور پيامبر در مدينه نيز با اين ايام همراه بود و او توفيق حضور در جنگ‏هاي پيامبر(ص) را نيافت. سلمان فارسي سرانجام به دين اسلام مشرف شد و پس از آن كه پيامبر(ص) او را سلمان نام نهاد از نزديك‏ترين ياران رسول خدا گرديد.

ادامه نوشته

آيت‏اللَّه ميرزا كاظم تبريزي

فقيه اصولي، محدث رجالي و جامع معقول و منقول، آيت‏اللَّه ميرزا كاظم تبريزي از علماي مشهور حوزه‏هاي علميه نجف و قم، در حدود سال 1299 ش (1340ق) در تبريز به دنيا آمد و در نوجواني به تحصيل علوم ديني روي آورد. وي پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح در 21 سالگي به نجف كوچيد و از حضرات آيات: شيخ موسي خوانساري، شيخ محمدرضا آل‏ياسين، سيد ابوالحسن اصفهاني، شيخ محمدكاظم شيرازي، سيدمحسن حكيم و سيد محمود شاهرودي بهره‏هايي وافر برد. آيت‏اللَّه تبريزي همچنين به مدت بيست سال از محضر درس فقه، اصول، رجال و تفسير آيت‏اللَّه سيد ابوالقاسم خويي استفاده كرد و از برترين تلامذه‏اش محسوب مي‏شد.

ادامه نوشته

شيخ عبدالحسين چهرگاني غروي

آيت‏اللَّه حاج  در سال 1289 ش (1328ق) در خانداني كه سابقه سه قرن روحانيت و مرجعيت در منطقه آذربايجان داشتند در نجف اشرف به دنيا آمد. وي پس از طي دوران ابتدايي به فراگيري علوم حوزوي روي آورد و از استادان نامداري همچون حضرات آيات: حاج ميرزا باقر زنجاني، شيخ حسين اهري و شيخ ابوالحسن مشكيني بهره بُرد. آيت‏اللَّه غروي در 22 سالگي راهي آذربايجان شد و به مدت سه سال از درس آيت‏اللَّه انگجي استفاده نمود. از آن پس در درس آيت‏اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي و سيد محمد حجت كوه كمره‏اي در قم شركت جست و به مدارج والاي علمي دست يافت. آيت‏اللَّه غروي پس از آن، در تبريز به تدريس و تعليم و ارشاد مردم و توجه به مباحث اخلاقي اشتغال پيدا كرد و جوانان را به اسلام اصيل رهنمون مي‏ساخت. اين عالم مجاهد در زماني كه انديشه‏هاي ضد ديني و الحادي از جانب بي‏دينان در جامعه مطرح شده بود، با دلايل قاطع به دفاع از حريم دين پرداخت كه بعدها با نام اسلام و شيعه به چاپ رسيد.

ادامه نوشته

سيدعبدالحسين دستغيب

شهادت استاد اخلاق آيت ‏اللَّه "سيد عبدالحسين دستغيب" سومين شهيد محراب در شيراز (1360ش)

آيت‏اللَّه سيدعبدالحسين دستغيب در سال 1292 شمسي (عاشوراي 1332 ق) در شيراز در خانواده‏اي كه 800 سال سابقه علم و فضيلت دارند متولد گرديد. وي پس از سپري كردن مقدمات علوم اسلامي، در 22 سالگي به نجف اشرف مهاجرت نمود و در آنجا از محضر استاداني چون سيدابوالحسن اصفهاني، شيخ محمد كاظم شيرازي و سيد ميرزا آقا اصطهباناتي استفاده نمود و پس از سالياني اقامت در نجف، از بزرگان حوزه علميه آن سامان، اجازه اجتهاد گرفت.

ادامه نوشته

سيد محمدرضا موسوي گلپايگاني

آيت‏اللَّه العظمي سيد محمدرضا موسوي گلپايگاني در سال 1277 ش (1316ق) در منطقه گوگد گلپايگان به دنيا آمد. وي پس از طي دروس مقدمات در زادگاه خود، راهي اراك گرديد و در 21 سالگي وارد درس خارج فقه و اصول آيت‏اللَّه حائري يزدي شد. ايشان پس از هجرت به قم، در حلقه اصحاب خاص استاد قرار گرفت و پس از تاسيس حوزه علميه قم و رحلت آيت‏اللَّه حائري يزدي تدريس خارج فقه و اصولِ خود را آغاز كرد. 

ادامه نوشته

سيد جواد شهرستان

سید جواد شهرستانی داماد و نماینده سید علی سیستانی در ایران است. وی مدیریت موسسه آل البیت در قم را نیز بر عهده دارد.

نیوزویک از وی بعنوان یکی از ۲۰ چهره پر نفوذ در ایران نام برد.

ادامه نوشته

محمود راميار

محمود رامیار تحصیلات خود را تا پایان دوره‏ى متوسطه در مشهد به پایان رسانید و سپس براى ادامه‏ى تحصیل به تهران عزیمت كرد و در مدرسه‏ى سهپسالار قدیم تحصیلات خود را در فقه و اصول ادامه داد. در مدت اقامت در تهران موفق به اخذ دكتراى حقوق از دانشگاه تهران شد. وى مدتى نیز در فرانسه به تحقیق و تحصیل مشغول بود. آخرین مرحله از تحقیقات ایشان نزد پروفسور مونتگمرى وات در دانشگاه ادینبورگ بود

ادامه نوشته

محمد خواجوی

محمد خواجوی، صدرا پژوه و عرفان شناس و مترجم قرآن و متون کهن عربی سال 1313 در خانواده‌ای مذهبی در تهران به دنیا آمد.

دوره دبیرستان را در دبیرستان رهنما در خیابان فرهنگ به پایان رساند، چون پدرش تاجر و بازاری بود،ه به ناچار در کنار پدر به کار بازار پرداخت.  در کنار کار در نزد پدر به مطالعه آزاد در متون کهن ادبی همانند آثار عطار نیشابوری و مثنوی مولانا پرداخت. مدتی بعد به خواندن برخی متون دشوارتر فلسفی و عرفانی و کلامی همانند شرح مثنوی اسرار حاج ملاهادی سبزواری علاقه‌مند شد.

ادامه نوشته

سید جلال الدین حسینی اُرموی

دکتر سید جلال الدین حسینی اُرموی، معروف به محدث اُرموی، فرزند سید قاسم، در ماه مبارک رمضان 1323 هـ.ق (مصادف با 2 قوس 1283 هـ.ش) در ارومیه به دنیا آمد. پسر بزرگ و فرزند اول خانواده و پدرش، خرده مالک بود. وی از سنین کودکی عشق فراوان به خواندن و نوشتن داشت. در درس خواندن او، تشویق فراوان پدربزرگش، میر عبدالله؛ بی تردید مؤثر بوده است.

ادامه نوشته

سیدعلی اكبر قره باغی

آیت الله سیدعلی اكبر قره باغی نماینده مردم آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری

این جانب اوّلین كسى بودم كه در مجلس شوراى اسلامى بر ضدّ بنى صدر صحبت كردم و مسئله عدم كفایت سیاسى ایشان در اداره كشور را مطرح نمودم و با تكبیرهاى بلند و كوبنده نمایندگان مجلس مورد تأیید قرار گرفت و به دنبال آن طرح عدم كفایت سیاسى ایشان به وسیله نمایندگان تهیّه شد و در مجلس به بحث گذاشته شد و بعد از چند جلسه بحث و گفت و گو نمایندگان مجلس قریب به اتفاق رأى به عدم كفایت سیاسى ایشان دادند و به وسیله امام قدّس سرّه از ریاست جمهورى عزل گردید و بعد از چند روز متوارى شدن به همراه سركرده گروهك منافقین (مسعود رجوى) با وضعى كه همه مى دانند از كشور فرار نمودند.

ادامه نوشته

رحيم موذن‌زاده اردبيلي

رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی (زادهٔ ۱۳۰۴ در اردبیل – درگذشتهٔ ۵ اردیبهشت ۱۳۸۴) اذان گوی مشهور ایرانی و تاریخی جهان اسلام در آواز بیات ترک و در گوشه روح الارواح (در ۵۰ سال گذشته) است. این اذان در در سال ۱۳۳۴ در استودیو یک رادیو ضبط شد. در سال ۱۳۸۷ اذان رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی اثر ملی معنوی شناخته شد. اذان‌هایی که توسط او خوانده شده‌است، هنوز به عنوان زیباترین اذان‌های موجود در رسانه‌های صوتی و تصویری ایران پخش می‌گردد.

اذان‌گویی و نوحه‌خوانی و منبری را از شیخ عبدالکریم به ارث برد و تا آخر عمر راه او را ادامه داد. خودش می‌گفت که اذان‌گویی در خانواده آنها، 150 سال قدمت دارد و نام فامیل آنها به‌همین دلیل موذن شده است؛ «زمانی که آن موقع‌ها در اردبیل شناسنامه می‌دادند، به تناسب شغل و حرفه، نام خانوادگی انتخاب می‌کردند. به پدربزرگم هم گفته بودند تو چه‌کاره‌ای؟ گفته بود موذن. گفته بودند نام خانوادگی شما موذن است»

رحیم موذن زاده اردبیلی حدود ۴۰ سال بعد(سال ۸۴)، در آخرین روزهای زندگی خود، جلوی دوربین امید شریف موسوی - سازنده فیلم مستند عاشقانه‌های ایرانی - که درباره اذان ایرانی و زندگی آن است می‌رود و اذان زیبایش را برای دومین و البته آخرین بار تکرار می‌کند.

استاد رحیم موذن زاده مشهور به «بلال ایران»، ‪در سال ۸۴ به خاطر ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان مدائن تهران بستری شد. او در بهار همان سال از دنیا رفت.

اذان موذن‌زاده اردبیلی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی کشور با پیشنهاد امید شریف موسوی - فیلمساز و کارگردان فیلم زندگی آن - در دومین سالروز درگذشت ایشان، توسط سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسیده‌است.

ادامه نوشته

میرزا علی آقا فلسفی

میرزا علی آقا فلسفی در ربیع الاول ۱۳۳۹ (برابر با هشتم دی ماه ۱۲۹۹ شمسی) در تهران به دنیا آمد. پدر او آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی (متولد ۱۲۸۲ هجری قمری)، فرزند شیخ محمد واعظ تنکابنی، از علمای برجستهٔ تهران بود. وی شش سال در محضر فقهی میرزا حبیب الله رشتی (م ۱۳۱۲ ق.) زانو زد، خارج فقه را نزد آیت‌الله سید محمدکاظم یزدی (م ۱۳۳۷ ق.) آموخت، دو دوره کامل درس خارج اصول فقه آخوند خراسانی (م ۱۳۲۹ ق.) را درک کرد و از وی اجازهٔ اجتهاد گرفت و در اخلاق و سلوک نیز از مجالس عرفانی مرحوم آیت‌الله حاج ملا حسینقلی همدانی (م ۱۳۱۱ ق.) بهره برد؛ از همین رو عالمی جامع و کامل، انسانی آرام و ساده زیست و به شدت مورد توجه خواص و ارادت عموم مردم به شمار می‌آمد.

ادامه نوشته

احمد نراقی

ملا احمد نراقی ۱۵ سال از ایّام نوجوانی و جوانی اش (حدود حدود سالهای ۱۱۹۰تا ۱۲۰۵) را نزد پدرش تحصیل کرد؛ که این، دوران عمدهٔ تحصیلش است. پس از مدّت کوتاهی به خاطر هوش و استعداد سرشارش به مقام استادی نائل و در حوزهٔ علمیّه مشغول به تدریس شد. در سال ۱۲۱۲ همراه پدرش به عراق رفته و هر دو نفر در درس آقا محمد باقر وحیدبهبهانی‏ شرکت نمودند. سپس به ایران(احتمالا کاشان) بازگشتند. ایشان پس از مدّتی مجدّداً به عراق (نجف و کربلا) بازگشت و پس مدّتی تحصیل، تدریس، تحقیق و تألیف به درجه اجتهاد رسید. امّا بدلیل وفات پدر (۱۲۰۹ ه.ق) به زادگاهش کاشان بازگشته و به جای پدرش مسؤلیت اداره حوزه علمیه و تدریس در آنجا را به عهده گرفت.

ایشان در عهد فتحعلی شاه قاجار می‌زیست. «دوره قاجاریه از شگفت‌انگیزترین ادوار تاریخ ایران است. دوره‌ای است که قدرتهای بزرگ جهان از اقصی نقاط دنیا به علل گوناگون چشم به آن دوخته بودند. و ایران مرکزی شده بود که تمام قدرتها دور آن دایره زده بودند».به طوری که به دلایلی دولت روسیه دو بار به ایران حمله کرد.

مسجد آقا بزرگ که برای نماز، تبلیغ و تدریس ملا مهدی نراقی دوم ساخته شد؛ از زیباترین بناهای اسلامی به شمار می‌آید.

ادامه نوشته

سید محمد مشکوه

سید محمد مشکوة (تولد ۱۲۷۹ خورشیدی، بیرجند تا ۱۸ مهر ماه ۱۳۵۹ خورشیدی) استاد دانشگاه تهران، نسخه شناس و کتابشناسی ایرانی بود. وی در بیرجند زاده شد. آموزش‌های نخستین خود خود را در مکتبخانه‌های بیرجند انجام داد. مدتی نیز به کسب و تجارت مشغول شد. در ضمن کار، به آموختن زبان فرانسه پرداخت. در ۱۲۹۳ خورشیدی به مدرسه «علمیه معصومه بیرجند» رفت و صرف و نحو، منطق، معانی و بیان و مقدمات فقه و اصول را آموخت. در ۱۲۹۶ خورشیدی راهی مشهد شد و در حوزه علمیه مشهد نزد ادیب نیشابوری درس خواند. در ۱۳۱۱ هـ. ش به دعوت وزارت معارف وقت، به آموزش فلسفه در مدرسه سپهسالار پرداخت و در آنجا شرح منظومه حکمت حاج ملا هادی سبزواری، شرح اشارات و تنبیهات ابن سینا و بخش الهیات شفا ابن‌سینا را آموزش می‌داد. در ۱۳۱۵ هـ. ش از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی درجه دکتری گرفت.

انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها خدمات علمی و فرهنگی وی، طی مراسم بزرگداشتی که در ۱۸ مرداد ماه ۱۳۸۹ هـ. ش برای وی برگزار کرد وی را به عنوان یکی از مفاخر ایران‌زمین معرفی کرد.

ادامه نوشته

شیخ محمد تقی آملی

شیخ محمد تقی آملی در سال ۱۳۰۴ هـ . ق در تهران و در خانواده ای فرهیخته، کودکی دیده به جهان گشود. پدرش، مولی محمد آملی (۱۳۳۶ ـ ۱۲۶۳ ق) و مادرش، دختر ملا محمد سیبویه هزار جریبی است؛آقا شیخ محمد تقی آملی حقا از اعاظم علمای معاصر و جامع معقول و منقول و مجتهد در فروع و اصول بود چنان که حائز منقبتین علم و عمل بود. هم در مراقبت حظی وافر داشت که دارای رتبت عندیت بود و هم در سلوک الی الله نصیب اوفی داشت که واجد عزم و همت بود، و هم در تدریس توفیق والا داشت و هم در تصنیف ید طولی. هنگامی که به بدایت تعلیم رسید به مکتب رفت و بعد از آشنایی به خواندن و نوشتن فارسی به تعلم علوم عربیه که مهمترین کمالات آن عصر بود گماشت و سپس فقه و اصول را شروع کرد، مقدمات علوم را نزد پدر آموخت پس از آن نزد عالمان دیگری مانند شیخ عبدالنبی نوری و میرزا حسن کرمانشاهی درس خواند.

ادامه نوشته

شیخ بهائی

بهاءالدین محمدبن‏حسین‏عاملیمعروف به شیخ بهائی (۹۵۳ ، ۱۰۳۱ ه.ق ) دانشمند نامدار قرن دهم و يازدهم هجری است که درعلوم فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت، مجموعه تألیفاتی كه از او بر جای مانده در حدود ۸۸ كتاب و رساله است . او در عرصه‏های گوناگون علمی، سیاسی و هنری شهرت جهانی دارد در بعلبك متولد شد دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام "جبع" یا "جباع" زیست، او از نژاد "حارث بن عبدالله اعور همدانی" بوده است ( از شخصیتهای برجسته آغاز اسلام متوفی به سال ۶۵ هجری ). محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام بسوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. وی در سال ۱۰۳۱ ه.ق در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش جنازه او را به مشهد بردند و در جوار مرقد مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام جنب موزه آستان قدس دفن كردند.

ادامه نوشته

میرزا محمد علی مدرس خیابانی تبریزی

 آيت‏ اللَّه ميرزا محمد علي مدرس خياباني در حدود سال 1257 ش (1296 ق) در تبريز به دنيا آمد. وي پس از پشت سرگذاشتن دروس مقدماتي، به درس خارج فقه و اصول حضرات آيات ميرزا ابوالحسن انگجي و ميرزا صادق مجتهد تبريزي، راه يافت و از عالماني همچون سيدصدرالدين صدر و محمدعلي شاه‏ آبادي، اجازه اجتهاد و از شيخ محمدحسين آل كاشف الغطاء و شيخ آقابزرگ تهراني اجازه روايت گرفت. مدرس خياباني در اواخر عمر به مدت دوازده سال در مدرسه سپهسالار تهران به بحث و تأليف و تحقيق پرداخت و آثاري بسيار ارزنده به وجود آورد. مهم‏ترين اثر اين محقق فرزانه، كتاب ريحانة الادب در 8 جلد است كه به شرح حال بيش از پنج هزار تن از علما و فضلا مي‏پردازد. همچنين قاموس المعارف و نيز فرهنگ نوبهار حاوي 19 هزار لغت و واژه فارسي و همچنين فرهنگ بهارستان شامل 55 هزار لغت مفرد و مركب، از ديگر آثار اوست. آيت‏ اللَّه مدرس خياباني تبريزي سرانجام در شانزدهم فروردين سال 1333ش برابر با اول رجب 1373 ق در 76 سالگي درگذشت و در تبريز به خاك سپرده شد.

ایشان از علمای پرکار و تلاش گر در عرصه های مختلف بوده است. پشتکار و مجاهدت طاقت فرسای وی زبانزد عام و خاص بوده و با همّت عالی و اراده قوی به تدوین کتاب های خوبی در زمینه های مختلف به خصوص در علم رجال پرداخته است. او در علوم ادبیات فارسی و ادبیات عرب ، لغت، فقه و اصول , حدیث ، درایه ، حکمت ، کلام ، هیئت و نجوم قدیم تبحّر داشته است. مرحوم مدرس خیابانی در سال ۱۳۷۱ هـ . ق به جوار رحمت الهی پیوسته است.

ادامه نوشته

علی دوانی

علی دوانی در 23 ربیع‌الثانی 1348 قمری برابر با 5 مهر 1308 شمسی در روستای دوان، واقع در شمال کازرون به‌دنیا آمد.

در هفت سالگی همراه با خانواده از دوان به آبادان مهاجرت کرد. تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند و سپس به آموزشگاه فنی شرکت نفت وارد شد.
در سن 14 سالگی بر اثر شور و شوقی که به تحصیلات حوزوی داشت، به نجف اشرف رفت و به‌مدت پنج سال و نیم از محضر استادان و فضلای آنجا تلمذ کرد. در 1327 شمسی به کشور بازگشت و در همان سال با خاندان آیت‌الله آقا احمد آل‌آقا نهاوندی (از نوادگان وحیدی بهبهانی) وصلت نمود و در قم سکونت گزید.

ادامه نوشته

آيت الله شیخ جعفر شوشتری

شیخ جعفر بن حسین بن علی شوشتری از عالمان بزرگ شیعه در سال ۱۲۳۰ قمری در شهرستان شوشتر متولد شد. پدر او مدتی در شهر کاظمین عراق سکونت داشت و او نیز مدتی به همراه پدر در این شهر ساکن بود. شیخ جعفر در اوایل هم مباحثهٔ علامه شیخ محمدآل یاسین بود، که در محضر شیخ عبدالنبی کاظمی و شیخ اسماعیل بن اسدالله کاظمی تلمذ نمود. او در ایام طاعون به شوشتر مراجعت کرد و پس از چندی به کربلا بازگشت و مدتی از محضر شیخ محمدحسین اصفهانی، صاحب «فصول» و شریف‌العلماء استفاده کرد. سپس برای تحصیل علم به همراه پدرش به نجف رفت و این در زمانی بود که شیخ انصاری در رأس حوزه علمیه نجف بود. در سال ۱۲۵۵ به شوشتر بازگشت. رساله علمیه منهج الرشاد را نوشت و حسینیه‌ای در شوشتر بنا کرد، مجددا در سال ۱۲۹۱ قمری با اهل و عیالش به کربلا بازگشت و در سال ۱۳۰۲ یک سفر تاریخی به ایران داشت که از مسیر نجف، کربلا، بغداد به قصد زیارت امام رضا علیه السلام حرکت کرد و در حالی که سیزده روز از ماه رمضان باقی مانده بود به شهر ری در جوار مرقد حضرت عبدالعظیم وارد شد، پس از ورود به آنجا عده‌ای از علمای بزرگ تهران و امنای شاه وقت (ناصرالدین شاه قاجار) و سایر طبقات مردم به دیدار ایشان رفتند و درخواست کردند که به تهران بیایند، ایشان هم قبول کردند به تهران آمدند و در تهران در مسجد مروی به اقامه نماز جماعت و وعظ و ارشاد پرداختند.

ادامه نوشته