مدتى نیز به سیر در آفاق و انفس و درك حضور مشایخ در بلاد مختلف پرداخت. چند سال در زادگاه پدر خویش اصفهان اقامت گزید و مجدداً به آذربایجان بازگشت و در مراغه به ارشاد خلق و نظم اشعار عارفانه پرداخت و در همان جا درگذشت. آثار وى: «دیوان» اشعار مشتمل بر قصاید و ترجیعات و غزلها و رباعیات در هشت هزار بیت؛ «ده‏نامه» یا «منطق العشاق» كه حدود ششصد بیت شعر دارد؛ «جام جم» منظومه‏اى در پنج هزار بیت.[1] مراغه‏اى اصفهانى، ركن‏الدین شاعر متصوف قرن هشتم (ف. 738 ه.ق./ 1337 م.) وى به سبب ولادت در مراغه به مراغه‏اى و به سبب مدتى سكونت در اصفهان به اصفهانى مشهور است. تخلص او از لقب اوحدالدین ابوحامد كرمانى- كه به یك واسطه مریدش بوده- مأخوذ است. اوحدى قسمت اخیر عمر خود را در آذربایجان به سر برده و در آنجا مثنوى «جام جم» (ه. م.) را پرداخته. وى دیوانى شامل قصاید و غزلیات و رباعیات دارد كه در هند به طبع رسیده.