ابوالقاسم گرجی

برگزیده دومین همایش چهره های ماندگار سال 1381

سال و محل تولد : 1300 تهران
رشته تخصصی : فقه و حقوق اسلامی
فعاليت ها :
- ورود به مکتب خانه و پرداختن به تحصیلات اولیه
- شروع به تحصیل و در عین حال تدریس دروس مقدماتی فقه و اصول و بعد از آن پرداختن جدی تر به اصول، فلسفه و منطق
- فراگیری دروس قوانین، رسائل، مکاسب، کفایه و درس خارج نزد اساتید بزرگواری از جمله آقا شیخ محمدرضا تنکابنی و ...
- عزیمت به نجف اشرف و حضور در محضر عالمانی همچون آقا آقاشیخ محمد علی کاظمی و آیت اله خوئی و فراگیری دروسی در اصول فقه همچون : مکاسب، طهارت، صلوه و تفسیر واخذ اجازه اجتهاد از علمای حوزه علمیه نجف اشرف

ادامه نوشته

شیخ میرزا جواد تبریزی

آیت الله شیخ جواد تبریزی در سال 1305 (ه.ش) برابر با 1345(ه.ق) در شهر تبریز دیده به جهان گشود . پدرش حاج علی تبریزی از بازرگانان متدین و نیکوکار تبریز و مادرش بانو فاطمه سلطان علویه نیز زنی پرهیزگار از خانواده سادات بود .
بعد از تحصیلات علوم جدید در 18 سالگی وارد مدرسه علمیه طالبیه تبریز شد و پس از پنج سال برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه قم شد و دروس سطح را در آنجا به پایان رسانید .

ادامه نوشته

محمد تقی خوانساری

در یکی از روزهای اردیبهشت سال 1267 ق . که بهار با ماه رمضان تواءمان گشته بود و غنچه های یاد در آن می شکفتند، در خوانسار شهری که جای جایش چشمه ای سر به بیرون آورده و چون نگینی سبز و بلند با دستهایی گشوده سخاوت را به تمام معنا به رخ می کشد، در خانه سید اسدالله ، عالم بزرگ شهر، نورسیده ای پای در حیات نهاد که نام او را محمد تقی گزاردند.

ادامه نوشته

محسن قرائتی

از زبان خودشان:

اينجانب محسن قرائتى فرزند علينقى، در سال 1324 هجرى در كاشان بدنيا آمدم.

مرحوم جدم، در زمان رضاخان كه با تمام قدرت با اسلام و مظاهر آن مبارزه مى‏شد، جلسات قرآن را در خانه‏ هاى مردم كاشان تشكيل مى‏داد و بخشى از عمر خود را در اين راه صرف نمود.

 لذا فاميل ما قرائتى شد. پس از او، مرحوم پدرم با تشكيل اين جلسات در خانه‏ ها، مساجد و تكايا راه پدرش را ادامه داد و به استاد قرائت قرآن معروف شد. آن مرحوم از بازاريانى بود كه حدود چهل سال با شنيدن صداى اذان، مغازه خود را مى‏بست و به سوى مسجد و نماز اول وقت مى‏شتافت

ادامه نوشته

سید محمدمهدی بحرالعلوم

سید محمدمهدی بحرالعلوم (۱۱۵۵ ق. کربلا - ۱۲۱۲ ق. نجف )که با عناوین سید بحرالعلوم، علامه بحرالعلوم و بحرالعلوم هم شناخته می‌شود یکی از علمای دینی و فقیهان شیعه در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری بود. وی اشعاری به زبان عربی هم دارد.

سید محمدمهدی فرزند سید مرتضی فرزند سید محمد بروجردی از سادات بروجردی است. پدر وی به همراه خانواده به عتبات مهاجرت کرد و سید مهدی در سال ۱۱۵۵ قمری در کربلا به دنیا آمد. . در همین شهر کودکی و نوجوانی خود را گذراند و در حوزه دینی کربلا، مقدمات نحو و صرف و ادبیات و منطق و فقه و اصول را از پدر خود و سایر مدرسان آنجا فرا گرفت. در سنین نوجوانی دروس حوزوی را نزد پدر خود و هـمچنین وحید بهبهانی و شیخ یوسف بحرانی گذراند و به درجه اجتهاد نائل شد.

در جوانی به نجف رفت و در آنجا به دلیل انجام کارهای عمومی و عام المنفعه از شهرت و نفوذ اجتماعی زیادی برخوردارشد. وی سپس به ایران مهاجرت کرد و چندسالی در مشهد بود و پس از آن مجددا به عراق بازگشت. وی در سال ۱۲۱۲ قمری در نجف درگذشت و همانجا دفن شد.

ادامه نوشته

علامه محمد باقر مجلسي

محمدباقر مجلسی فرزند ملا محمد تقی مجلسی فرزند مقصود علی مجلسی، معروف به علامه مجلسی و مجلسی ثانی یکی از علمای بزرگ تشیع  دوران صفویه بود.

ادامه نوشته

شهید اول

شیخ شمس الدین محمد بن مکی بن احمد عاملی نبطی جزینی معروف به شهید اول یکی از فقهای بزرگ شیعه است. او در سال 734 هجری قمری، برابر 712 خورشیدی، متولد و در سال 786 ه.ق.، برابر 763 ش. ، در دمشق به جرم شیعه‌گری کشته شد. او از استادان بسیاری، مانند فخر المحققین پسر علامه حلی و سیّد ضیاءالدین عبد الله حلی و سید عمید الدین بن عبد المطلب حلی، بهره گرفت.

ادامه نوشته

علامه حلی

ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم قمری بود.وی در شب جمعه 27 رمضان 648 قمری برابر 9 دی 629 ، در شهر حله به دنیا آمد.

نیاکان او از طرف پدر به اهلِ مطهر که خاندانی اهل تقوا و دانش بوده‌اند می‌رسد و همچنین از طرف مادر با محقق حلی که دایی او بوده پیوند دارد.

ادامه نوشته

محقق حلی

جعفر بن حسن حلّی معروف به محقّق اول و محقق حلّی از علمای قرن ۷ شیعه و مؤلف کتاب شرایع الاسلام.در سال 602 قمری در حله واقع در عراق بدنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی، ادبیات عربی را فراگرفت، در علم هیئت و ریاضیات و منطق و کلام، تبحر کامل پیدا کرد و سپس فقه و اصول را در محضر پدرش و دیگر فقهای مشهور حله تکمیل کرد.

ادامه نوشته

شیخ صدوق

شیخ صدوق (نام کامل: أبو جعفر محمد بن علي إبن بابويه قمي)، از علمای شیعه در قرن 4 ق. علم حدیث و از بزرگان.

او در سال 305 قمری در دپو غرب متولد شد. تولدش با آغاز نیابت حسین بن روح سومین نائب خاص امام زمان هم زمان بوده‌است.

پدر شیخ صدوق علی بن الحسین ابن بابویه قمی، از فقهای بزرگ شیعه و در زمان امام حسن عسگری و امام زمان می‌زیسته و مورد احترام آن امامان بوده‌است.

درباره تولد شیخ صدوق در تاریخ آمده‌است که پدر او بعد از گذشت ۵۰ سال از عمرش، دارای فرزند نشده بود. از این رو برای حسین بن روح سومین نائب امام زمان نامه می‌نویسد و از او تقاضا می‌کند که درخواست او را به امام زمان برساند. در جواب این نامه، امام زمان برای پدر شیخ صدوق می‌نویسد: «از خداوند خواستم دو پسر روزیت کند که وجودشان، خیر و برکت باشد.» از این رو وی «متولد به دعای امام زمان» نیز خوانده می‌شود.

ادامه نوشته

شیخ مفید

مُحمّد بن مُحمّد بن نَعمان ملقب به شیخ مُفید و معروف به ابن المعلّم، فقیه و متکلم و از علمای برجسته شیعه سده 5 هجری قمری بود.

در ذیقعده سال 336 قمری در نزدیکی بغداد متولد شد.

وی استاد شیخ طوسی و شیخ مرتضی علم الهدی بود. او فقیه و کلامی شیعی که بیشتر در علم کلام تبحر داشت و مکتب کلامی شیعه در عصر او به اوج کمال رسید. او در مناظرات دینی مهارت خاصی داشت و مناظراتش با قاضی عبدالجبار رئیس فرقه معتزله بغداد و قاضی ابوبکر باقلانی رئیس اشاعره معروف بود.

او مورد تحسین و احترام بزرگان اهل تسنن از قبیل، ابن حجر عسقلانی ، ابن عماد حنبلی ، شافعی و دیگران بود. شیخ طوسی درباره او در الفهرست می‌نویسد: «محمد بن محمد بن نعمان، معروف به ابن المعلم (ابوالعلی معری این لقب را به وی داده)، از متکلمان امامیه است. درعصر خویش ریاست و مرجعیت‏ شیعه به او منتهی گردید. در فقه و کلام بر هر کس‏ دیگر مقدم بود. حافظه خوب و ذهن دقیق داشت و در پاسخ به سؤالات حاضر جواب‏ بود. او بیش از ۲۰۰ جلد کتاب کوچک و بزرگ دارد.»

گفته‌اند لقب «مفید» را علی بن عیسی معتزلی در عهد جوانی، در نتیجه مباحثه با وی به او داد.

ادامه نوشته

سیبویه

بوبشر عمرو بن عثمان معروف به سیبویه از دانشمندان ایرانی صرف و نحو زبان عربی است که آرامگاهش در شهر شیراز است. معنی نام او «منسوب به سیب‌» است. بسیاری از نام‌های ایرانی پیش از اسلام و اوایل دوره اسلامی به پسوند نسبی -ویه ختم می‌شد همچون «دادویه»، «زادویه» و غیره. عربها و به تبع آنها غربیان نام سیبویه را به صورت سیبَوَیهی تلفظ می‌کنند. سیبویه، نامش عمروبن عثمان بن قنبر و کنیه اش ابوالبشر و از بردگان بنی حارث بن کعب بود. فیروزآبادی مؤلف قاموس درباره معنای نام او می‌گوید: (سیبویه یعنی بوی سیب)

ابوبشر سیبویه فرزند عمرو بن عثمان (۱۴۰ هـ / ۷۶۰ م-۱۸۰ هـ / ۷۹۶ م)، مشهور به سیبویه. نام کامل وی: ( أبو بشر عمرو بن عثمان بن قنبر البصری ). وی از موالی بنی الحارث بن کعب و سپس از موالی آل الربیع بن زیاد الحراثی بود.

سیبویه در بیضای فارس تولد یافت و در بصره نشو و نما کرد. پس از آن که در نحو استادی بی همتا شد به نزد یحیی بن خالد برمکی به بغداد رفت.

وی علاوه بر این‌که از خلیل درس می‌گرفت نزد استادان دیگری مانند عیسی بن عمر و یونس به شاگردی نشست و لغت را هم از ابو خطاب اخفش فرا گرفت. آنگاه به تألیف کتابی در نحو پرداخت که  ابن ندیم درباره آن می‌نویسد: (نه پیش از وی کسی مانند آن را تألیف نموده و نه بعد از او کسی تألیف خواهد کرد).

ادامه نوشته

شیخ کلینی رازی

شیخ ابوجعفر محمّد بن یعقوب بن اسحاق رازی معروف به کُلِـینی، شیخ کلینی، ثقه‌الاسلام کلینی319 خورشیدی) صاحب کتاب الکافی -یکی از کتب اربعه- و مشهورترین دانشمند و فقیه شیعه  نیمه اول قرن چهارم قمری است. (درگذشت ۳۲۸ قمری/ و محدث

ابو جعفر محمد بن یعقوب بن اسحق رازی معروف به « ثقه الاسلام »، « شیخ مشایخ شیعه »، « رئیس محدثان علمای امامیه »، از مروجین مذهب شیعه در دوران غیبت امام زمان بود. وی صاحب کتاب «کافی» -یکی از کتب اربعه- است که در عقاید اسلامی مرجع مهمی برای محققین و علما به شمار می‌آید.
به تصدیق شیخ مفید، کتاب « کافی » ارزشمندترین کتاب اسلامی و نفیس‌ترین کتاب شیعه است. کتاب « کافی » شامل شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است که طی سه قسمت « اصول » و « فروع » و « روضه » تدوین شده است.
کلینی اولین محدثی بود که به جمع و نظم و ترتیب اخبار دینی پرداخت.
از کتب دیگر او می‌توان « تعبیر الریا »، « رد قرامطه »، « وسائل الائمه »، « کتاب الرجال »، « ما قیل فی الائمه من الشعر » را نام برد. از علمای زمان غیبت صغری بود و در ماه شعبان سال 329 هجری یعنی 69 سال پس از وفات امام حسن عسگری فوت کرد. مزار او در باب الکوفه بغداد قرار دارد.

ادامه نوشته

شیخ حر عاملی

شیخ محمد بن حسن حُرّ عاملی، از علمای شیعه در قرن ۱۱ هجری و مؤلف کتاب وسائل الشیعه.

او در سال 1033 ق.، برابر 1003 خورشیدی، در یکی از روستاهای جبل عامل در لبنان به دنیا آمد. شیخ حسن ظهیر، شهید ثانی و پدرش از استادان شیخ حرّ عاملی بودند. او تا چهل سالگی در کشور سوریه و منطقهٔ جبل عامل، نزد استادان شیعی آموزش دید و بعدها به عراق و خراسان عزیمت کرد. شیخ حرّ برای زیارت امام رضا به ایران رفت و مدّتی در اصفهان با علامه مجلسی بود و هر دو برای هم اجازه نقل روایت صادر کرده‌اند. سپس به مشهد رفت و پس از مدتی «قاضی القضاة» و «شیخ الإسلام» خراسان شد.

ادامه نوشته

میرداماد

میر برهان‌الدین محمدباقر استرآبادی معروف به میرداماد، معلم ثالث و متخلص به اشراق، فیلسوف، متکلم و فقیه برجسته دوره صفویه و از ارکان مکتب فلسفی اصفهان است. مهم‌ترین شاگرد او ملاصدرا بوده‌است.

میرداماد فرزند میر شمس‌الدین محمد استرآبادی مشهور به داماد و از سادات حسینی گرگان است. محمد استرآبادی با دختر علی بن عبد العالی معروف به محقق کرکی ازدواج نمود و به همین خاطر او را داماد نامیدند. میرداماد این لقب را از پدر خود به ارث برده‌است.

میرداماد تحصیلات خود در علوم عقلی و نقلی را به ترتیب در شهرهای مشهد، قزوین، کاشان و اصفهان تکمیل نموده‌است.

میرداماد در سال ۱۰۴۱ هجری قمری در نجف وفات نمود و همانجا مدفون گشت.

ادامه نوشته

ابن مسکویه

ابو علی الخازن احمد ابن محمد بن یعقوب مسکویه رازی معروف به ابن مسکویه (۳۱۲ تا ۴۲۰ هجری شمسی) یکی از دانشمندان و نویسندگان ایرانی سدهٔ چهارم هجری است. او اهل ری بوده و مدتی به اتفاق ابوریحان بیرونی، ابن سینا، ابوالخیر، ابوسهل مسیحی و ابونصر عراقی در دربار سامانیان در بخارا می‌زیسته‌است. وفاتش در اصفهان، سال ۴۲۰ واقع شده‌است، تاریخ تولدش معلوم نیست. ولی می‌گویند عمر طویل‏ یافته‌است. از ابوحیان توحیدی نقل شده که «ابن مسکویه» مدتی نزد ابوالخیر شاگردی‏ کرده‌است. بعضی می‌گویند نزد ابوالحسن عامری نیز تحصیل کرده‌است، ولی این نقل با آنچه از «معجم الادباء» نقل شده که در مدت پنج‌‏سال اقامت‏ ابوالحسن عامری در ری به نزد «عامری» نرفت و گوئی میان آنها سدی بود، منافی‌‏است.

ادامه نوشته

سيد مجتبي نواب صفوي

سيد مجتبي ميرلوحي معروف به نواب صفوي (1303ش ـ 1334ش)، از روحانيون مبارز و رهبر جمعيت «فدائيان اسلام» در خيابان خاني آباد تهران در خانواده‌اي روحاني متولد شد. نسب وي از جانب مادر به دودمان صفويه، و از طرف پدر به سادات معروف ميرلوحي اصفهان مي‌رسيد. پس از اتمام دوره ابتدايي، وارد مدرسه صنعتي آلمان شد و همزمان با آن به آموختن دروس حوزوي پرداخت. پس از خروج رضا خان از کشور در 1320 به فعاليتهاي سياسي روي آورد. در 1322 به استخدام شرکت نفت درآمد و پس از مدتي کوتاه به آبادان منتقل شد. در آنجا به خاطر تبعيض بين کارگران و کارمندان خارجي و ايراني مبارزه مي‌کرد. سرانجام به علت درگيري با مسئولان مافوق و عدم علاقه به محيط کار، آنجا را به قصد حوزه علميه نجف ترک کرد. و دوستي و رابطه نزديکي با علامه اميني برقرار کرد.

 

ادامه نوشته

محمدرضا مهدوي کني

محمدرضا مهدوي ‌کني (باقري) در 14 مرداد 1310 در روستاي کن از توابع تهران به دنيا آمد. پدرش اسدالله و مادرش فاطمه نام داشت. پدر وي کشاورزي بود که گه‌گاه نيز به کار بازار مي‌پرداختوي تحصيلات دوره دبستان را در کن گذراند و در سال 1324 به مدت دوسال و نيم در مدرسه لرزاده و سپس در مدرسه سپهسالار به تحصيل پرداخت و از محضر اساتيدي چون حجت‌الاسلام علي‌اکبر برهان بهره‌مند شد. وي در سال 1327 براي تکميل تحصيلات علوم ديني به قم رفت و وارد مدرسه فيضيه و حجتيه شد. از اساتيد ايشان بايد از مرحوم آيت‌الله صدرالدين صدر، آيت‌الله سيد محمد حجت و آيت‌الله احمد خوانساري نام برد.

ادامه نوشته

محمدجواد باهنر

محمدجواد باهنر در سال 1312 در شهر کرمان چشم به جهان گشود. در پنج سالگي به مکتبخانه‌اي سپرده شد و پس از اتمام دوره ابتدايي، در نوجواني به تحصيل علوم ديني در مدرسه معصوميه پرداخت و همزمان تحصيل علوم جديد را نيز آغاز نمود. در سال 1332 براي ادامه تحصيلات ديني راهي حوزه علميه قم گرديد و با سکونت در مدرسه فيضيه از محضر اساتيد گرانقدري همچون آيت‌الله سلطاني، آيت‌الله مجاهدي، آيت‌الله بروجردي، علامه طباطبايي و آيت‌الله خميني کسب فيض نمود. در سال سوم ورود به حوزه علميه قم و پس از گرفتن مدرک ديپلم، در امتحانات دانشگاه شرکت نمود و وارد دانشکده الهيات شد. باهنر پس از اخذ مدرک ليسانس، دوره فوق ليسانس را در رشته امور تربيتي گذراند و سپس به دريافت درجه دکتراي الهيات نايل آمد. از سال 1336 فعاليتهاي مطبوعاتي خود را آغاز و اقدام به انتشار نشريه مکتب تشيع نمود.

ادامه نوشته

محمد مفتح

آيت‌الله دکتر محمد مفتح در 27 خرداد 1307 در يک خانواده مذهبي در همدان متولد شد. اولين معلم او شيخ محمود بود. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي در حوزه همدان راهي حوزه علميه قم شد و در محضر بزرگان و فقهاي شيعه به کسب علم پرداخت. همزمان با احراز درجه اجتهاد موفق به اخذ درجه دکتراي الهيات از دانشکده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران شد. مبارزات سياسي خود را با شروع نهضت امام خميني آغاز کرد. ضمناً به ساماندهي و هدايت طلاب همداني مقيم حوزه علميه قم و انقلابيون همدان اقدام کرد. با قيام امام خميني در سالهاي 1341-1343 ؛ در منابر و مجالس عمومي به انتقاد و افشاگري عليه دولت و رژيم شاه پرداخت که بارها موجب دستگيري، تبعيد و سرانجام ممنوع‌المنبر شد. پس از ممنوعيت از منبر در فعاليتهاي خود، شيوه‌اي نو اتخاذ کرد که تمرکز فعاليتهاي فرهنگي در دانشکده الهيات و معارف اسلامي و مسجد جاويد از آن جمله بود، چنانکه پس از سخنراني آيت‌الله العظمي خامنه‌اي در مسجد جاويد هر دو دستگير شدند و مسجد نيز تعطيل گرديد.

ادامه نوشته

ملاصدرای شیرازی

صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی معروف به مُلاصَدرا و صدرالمتألهین متأله و فیلسوف شیعه ایرانی و یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان و روحانیان جهان اسلام در سدهٔ یازدهم هجری قمری و بنیان‌گذار حکمت متعالیه است.

ظهور ملاصدرا در حوالی پایان هزارهٔ اول پس از پیدایش اسلام به وقوع پیوست، و لذا، کارهای او را می‌توان نمایش دهندهٔ نوعی تلفیق از هزار سال تفکر و اندیشهٔ اسلامی پیش از زمان او به حساب آورد.

ادامه نوشته

سید روح‌الله خمینی(امام خمینی رهبر کبیر انقلاب)

سیّد روح‌الله مصطفوی موسوی خمینی (۳۰ شهریور ۱۲۸۱ - ۱۳ خرداد ۱۳۶۸) روحانی و مرجع تقلید شیعه بود که انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ را رهبری کرد و با پروزی انقلاب، نظام جمهوری اسلامی ایران را بنیان‌گذاری کرد. او پس از انقلاب تا پایان عمرش رهبر ایران بود و از نظریه‎پردازان ولایت فقیه به شمار می‌رود.

در روز بيستم جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهريـور 1281 هجرى شمسى ( 21 سپتامپر 1902 ميلادى) در شهرستان خمين   از توابع استان مركزى ايران در خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله زهـراى اطـهـر سلام الله عليها, روح الـلـه المـوسـوى الخمينـى پـاى بـر خـاكدان طبيعت نهاد

او وارث سجاياى آباء و اجدادى بـود كه نسل در نسل در كار هـدايـت  مردم وكسب مـعارف الهى كـوشيـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمينـى  مرحوم آيه الـله سيد مصطفى مـوسـوى از معاصريـن مرحـوم آيه الـلـه  العظمـى ميرزاى شيـرازى (رض), پـس از آنكه ساليانـى چنـد در نجف  اشـرف علـوم و معارف اسلامـى را فـرا گرفته و به درجه اجتهـاد نايل  آمـده بـود بـه ايـران بازگشت و در خمـيـن ملجاء مردم و هادى آنان  در امـور دينـى بـود. در حـالـيكه بيـش از 5 مـاه ولادت روح الـلـه  نمى گذشت, طاغوتيان و خوانين تحت حمايت عمال حكومت وقت نداى حق طلبـى پـدر را كه در برابر زورگـوئـيهايشان بـه مقاومت بـر خاسته بـود, با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و در مـسير خمـيـن به اراك وى را بـه شهادت رسانـدنـد. بستگان شهيـد بـراى اجراى حكـم الهى قصاص به  .تهران (دار الحكـومه وقت) رهـسـپار شـدند و بر اجراى عـدالت اصـرار ورزيدند تا قاتل قصاص گرديد

ادامه نوشته

آیت الله العظمی میرزای شیرازی (رحمت الله عليه)

حاج میرزا حسن یا میرزا محمد حسن شیرازی معروف به میرازی شیرازی مرجع تقلید شیعیان 12 امامی فرزند محمود خوشنویس در شیراز تولد یافت ، تا 18 سالگی تحصیلاتش را تا سال 1248 در شیراز گذرانید، آنگاه برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت و پس از چند سال تحصیل در نزد استادان برجسته، برای تکمیل تحصیلات خود به عراق رفت و پس از سالها تحصیل در نجف پس از مرگ شیخ مرتضی انصاری مرجع شیعیان ، به مرجعیت شیعه رسید ولی چندی بعد به سامراء رفت و استفاده از محضر شیخ مرتضی انصاری که در علوم عقلی و نقلی از بزرگان زمان خویش و از مراجع پر نفوذ شیعه بود نمودو باهمیت این روحانی بزرگ امتیاز تنباکو بر اثر همبستگی ملت ایران لغو گردید.

ادامه نوشته

سید جمال‌الدین اسدآبادی

سید جمال‌الدّین اسدآبادی (۱۲۱۷خورشیدی اسدآباد-۱۲۷۵خورشیدی‌ استامبول) که از او با نام‌های جمال‌الدین الافغانی و سید محمد بن صفدر الحسین نیز نام برده می‌شود. اندیشمند سیاسی و مبلغ اندیشه اتحاد اسلام بود. وی همچنین از اولین نظریه پردازان بنیادگرایی اسلامی محسوب می‌شود.

از او با عنوان آغازگر نهضت بیداری اسلامی در سده‌های اخیر نام می برند.

اطلاعات اندکی درباره محل تولد و خانواده وی در دست است و محل تولد او همیشه محل اختلاف بوده‌است.با وجود لقب «افغانی» که او خود را با آن معرفی می‌نمود و با آن شناخته شده بود، وی  ایرانی و شیعه و از مردم اسدآباد همدان بود^.

هرچند گروهی معتقدند که وی حنفی مذهب و از مردم اسعدآباد مرکز ولایت کنرافغانستان است.    محمد عبده شاگرد سید جمال الدین و مترجم کتاب نیجریه وی به زبان عربی، در مقدمه ترجمه کتاب می‌نویسد، سید جمال الدین ایرانی بود ولی به دو علت خود را افغانی معرفی می‌نمود: اول اینکه بتواند در کشورهای عربی خود را سنی معرفی کند و به هدف‌هایش برسد. دوم اینکه خود را از دست مقررات سختی که دولت ایران برای اتباعش در خارج قرار داده بود برهاند گمان می‌رود که سیدجمال‌الدین صلاح نمی‌دانسته کسی به هویت وی پی ببرد به طوری که گاهی به جای اسدآبادی، اسعدآبادی امضا می‌نمود.

ادامه نوشته

محسن بينا

محسن بينا متولد سال ۱۲۹۰ هجرى شمسى، مدرس زبان انگليسى مرحوم «آيت الله دكتر بهشتى»، «مقام معظم رهبرى»، «آيت الله هاشمى رفسنجانى» و معلم و مسؤول كتابخانه در همدان بود. وى فارغ التحصيل دانشكده الهيات دانشگاه تهران بود و نزد مرحوم «الهى قمشه اى»، «سيدعلى همدانى» و «حاج ملا آقاجان ابهرى» (عارف بى نام و نشان) تلمذ كرد.

از تأليفات استاد بينا مى توان «صرف و نحو عربى» (به زبان انگليسى)، «عيسى از ديدگاه قرآن» (ترجمه)، «موسى ازديدگاه قرآن» (ترجمه)، «منازل السائرين خواجه عبدالله انصارى» (ترجمه به انگليسى)، «كتاب البدايه» و «النهايه در اصول دين و اصول مذهب» (تأليف)، «منازل السائرين خواجه عبدالله انصارى» (ترجمه به فارسى)، «شمع جمع» (شرح و تفسير بر بخشى از غزليات حضرت امام خمينى (ره)) و «مجموعه گل» (راهنماى عملى تكامل انسان) را نام برد. وى به تدريس صرف، نحو و عرفان نيز مى پرداخت. استاد محسن بينا  ۱۹ شهريور دار فانى را وداع گفت.

ادامه نوشته

علامه سید مرتضی عسکری

علامه سید مرتضی عسکری در سال 1293 شمسی در سامراء در خاندان علم و دانش پرور عریقی متولد شد. پدر بزرگوار ایشان، آیت الله سید محمد حسینی معروف به شیخ الاسلام فرزند آیت الله سید اسماعیل شیخ الاسلام و داماد آیت الله میر محمد شریف عسکری تهرانی معروف به خاتمة‌المحدثین بود.
ایشان از ده سالگی به حوزه های علوم دینی پای گذاشت، مقدمات و بخش هایی از سطوح را در همان شهر تحصیل کرد و در سال 1310 شمسی در عصر مرجعیت آیت الله العظمی حائری به حوزه علمیه قم مشرف و ادامه دروس سطوح را در محضر بزرگانی همچون آیت الله شیخ محمدحسین شریعتمدار ساوجی و آیت الله سید شهاب الدین مرعشی در فقه و اصول و لمعه و قوانین و رسایل و مکاسب و بخشی از کفایه را تعلم کرد. وي سپس از آنجا به سامراء بازگشت و ادامه کفایه و فقه اجتهادی و اصول خارج را از اساتید بزرگ آن شهر از جمله آیت‌الله آقا میرزا حبیب الله اشتهاردی و آیت‌الله سید محمدرضا شوشتری تحصیل کرد.

ادامه نوشته

فتح‌الله مجتبایی

دکتر سیدفتح‌اللـه مجتبایی

در آذرماه 1306 در تهران ولادت یافت. مقدمات ادبیات و علوم رسمی را در فراهان فرا گرفت، و تحصیلات متوسطه را در دبیرستانهای اراک به پایان رساند. در سال 1332 از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و دانشسرای عالی درجه لیسانس گرفت، و از آن سال تا 1338 در دبیرستانهای اراک و تهران و دانشسرای عالی به تدریس ادبیات و زبانهای خارجی اشتغال داشت. در 1339 از طرف وزارت فرهنگ برای آشنایی با روشهای جدید تألیف کتابهای درسی به خارج از کشور اعزام شد و پس از یک دوره مطالعه و تحقیق در این زمینه در آمریکا (دانشگاه کلمبیا، نیویورک) به کشور بازگشت و مأمور تهیه و تدوین کتابهای درسی در ادبیات برای دبیرستانها شد.

ادامه نوشته

سید مرتضی نجومی

 برگزیده دومین همایش چهره های ماندگار سال 1381

در ۵ آذر ۱۳۰۷ زاده شد و تحصیل علوم حوزوی را نخست نزد پدرش و دیگر اساتید کرمانشاه آغاز کردند و با تأسیس حوزه علمیه کرمانشاه در مسجد حاج شهبازخان نزد اساتیدی چون آقا میرزا ابراهیم پورمعتمد، حاج سیدمحمود معصومی‌لاری و حاج‌شیخ‌حسن حاج‌آخوند تحصیلات دینی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۹ خورشیدی (۱۳۶۹ قمری) به شهر نجف رفت و در مدارس سیدمحمد کاظم یزدی، مدرسه آیت‌الله آخوند خراسانی، مدرسه «مرحوم حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل» و مدرسه مرحوم آخوند به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و به درجه اجتهاد رسید. در سال ۱۳۴۹ در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق توسط ارتش بعث، آیت‌الله نجومی به کرمانشاه مراجعت و از آن پس عمر در کرمانشاه اقامت گزید و فعالیت‌های هنری خود را پی گرفت تا جایی که یکی از چهره‌های پرنفوذ معنوی شهر به شمار می‌رفت. او صبح روز ۲۵ آبان ۱۳۸۸، در سن ۸۱ سالگی در شهر کرمانشاه درگذشت.

ادامه نوشته

سيد جلال الدين آشتياني

سيد جلال الدين ميرى آشتيانى در سال ۱۳۰۴ خورشيدى در قصبه آشتيان از توابع سلطان آباد اراك در خانواده اى كاملاً متدين و مذهبى، چشم به جهان گشود.

ادامه نوشته

حسن حسن‌زاده آملی

حسن طبری آملی مشهور به حسن حسن‌زاده آملی (زاده ۱۳۰۷ - کنون) (فرزند عبدالله) روحانی مجتهد و استاد حوزه است

ادامه نوشته